و من صدای توام بار بار همسایه | شعری از زینب بیات شاعر افغانستانی برای آبادان

به گزارش شهرآرانیوز؛ پیوند مردم ایران و افغانستان همچون اشتراکاتشان ناگسستنی است. افغانستانی‌‎ها رنج مردم ایران رنج خود میدانند و ایرانی‌ها هم بارها ثابت کردند که مظلومیت مردم همسایه را فراموش نخواهند کرد.

زینب بیات شاعر مهاجر افغانستانی ساکن مشهد شعری خطاب به مردم آبادان سروده است که در ادامه می‌خوانیم: 

دو همدمیم من و تو، دو یار همسایه
دو رود جاری از این چشمه سار همسایه

منم سرود و تغزل به روی لعل لبت
تویی که شعر و شکر کرده بار همسایه

من و تو بر لب این رود شعر می‌نوشیم
به فارسی خوش و خوش‌گوار همسایه

مگر که تا غم این روزهای گریان را
بدر کنیم به دست بهار، همسایه

تو مویه کردی غم‌های کابلستان را
و من صدای توام بار بار همسایه

غم از چه باز غنوده است روی آبادان
شبیه کابل و شهر مزار همسایه

چه شد که سقف فرو ریخت روی کافه‌ی عشق
دو مرغ عشق تپیدند زار همسایه

بیا به عزت آن روزگار برگردیم
به سرخی گل باغ انار همسایه

به شوکت شب کابل، به شور بلخ قدیم
به روزهای خوش سبزوار همسایه

بس است هرچه که در غم شریک هم گشتیم
شریک شادی هم، گل بکار همسایه